منعکس شده در:
بی همگان به سر شود ، بی تو به سر ... بی تو به سر ؟! صبر کن شاعر ، دست بردار از شاعرانگی هایت... بی او هم دارد به سر می شود.نمی بینی مگر ؟! و اصلاً همه ی درد همین است ، همین جاست.همین جا که برایمان شب می شوند روزها ، بدون او...روشن می شود روزها بعد از شب ها ، بدون طلوع او.همینجا که دارد به سر می شود ، بی «او»
جهت مشاهده تصویر در اندازه اصلی ، اینجا کلیک کنید
وقتی در زمستان به سر می بری ، اما زوال و پایان آنرا حس میکنی و صدای پای «بهــــــــار» را میشنوی ، دیگر سرمای زمستان تحملش آسانتر میشود برایت و اصلاً وقتی خنکای بهار را تن نحیفت حس کرد ، شوق آن دیگر مجال عرض اندام به سرمای زمستان نمیدهد و روسیاهی می ماند برای زمستان با همه ی سفیدی اش...دیگر سخت نیست برایت تحملش ، اصلاً لذت بخش میشود! زمستان را میگویم ، رفتنش را و آمدن بهار را میگویم...
جهت مشاهده تصویر در اندازه اصلی ، اینجا کلیک کنید
می گویند یا دیده نمیشوی ، یا دیده میشوی و شناخته نه...
در هر حال فرقی به حال چشمان من
نمیکند.در هر حال مشکل از چشم است.از چشم من.از من...
جهت مشاهده ی تصویر در اندازه ی اصلی ، اینجا کلیک کنید
«...اساسا انتظار به معنای اعتراض است. انتظار به معنای «نه» گفتن است به آنچه که هست. اعتراض به وضع موجود و لحظه شماری برای یک انقلاب عظیم. اگر کسی به وضع موجود اعتراض ندارد، انتظار چه را می کشد ؟ اعتقاد به ظهور باید در شخص اثر مثبت داشته باشد. یعنی فرق باشد بین کسی که به مهدی اعتقاد دارد و کسی که اعتقاد ندارد. اگر تو، تفاوت احساس نکنی با کسی که به انتظار اعتقادی ندارد یکی هستی. دوران انتظار سرشار از مسئولیت است. دوران اعتقاد و عمل به آن است. این عمل است که ارزش دارد نه فکر. انتظار به این معناست که آقای مبارز، خانم مجاهد، اگر تو در راه آزادی مردم کشورت کوشش کردی، اگر در لحظه لحظه ی عمرت با رژیم های استبدادی و زورگو جنگیدی، اگر برای سربلندی و آزادی و آگاهی این ملت زجر کشیدی، شکنجه شدی، سختی کشیدی و حتی کشته شدی، بدان که زحمات تو بیهوده و ناقص و ابتر نخواهد ماند. حق با توست و زحمات تو در راه آزادی توده و خلق نیست و نابود نخواهد شد.
بالاخره کسی می آید که در همین دنیا زحمات تو را کامل می کند و آن را ادامه می دهد، تا پیروزی نهایی حاصل شود. اگر در کنج زندان لبانت را دوختند، شکنجه ات دادند و آتشت زدند، مطمئن باش که در این دنیا کسی می آید که انتقام تو را خواهد گرفت. با شمشیر علی و بیرق محمد، داد همه ی آزادی خواهان را از بیدادگران تاریخ خوهد گرفت و اول از همه همچون جد بزرگش علی...»
لطفاً منتظر بمانید...
جهت مشاهده ی تصویر در اندازه ی اصلی ، اینجا کلیک کنید
اندازه اصلی تصویر ؛ دانلود
نان و
پنیر سفره ی افطارم از شما
آه
و نگاه و ضرب دل زارم از شما
آهنگ قلب
بی رمق و هق هق گلو
العفو
و آه و چشم گهربارم از شما
ماه خدا
رسید و مَهَم پشت ابرها
پنهان
شدی و غصّه و غم دارم از شما
امشب خانه
امام حسن عسگری (ع)، حال و هوای دیگری دارد. نوری غریب همه جا را فرا گرفته. حکیمه سراسیمه به سمت خانه می‌دود.
صدایی به
گوش می‌رسد؛ انگار تمام ملائک بر آل محمد (ص) درود می‌فرستند. خانه بوی عطر دیگری
می‌دهد. بوی عطر محمدی، عطر
عاشقی، عطر یاس کبود فاطمه (س). اما نرگس آرام است. هیچ کس باور نمیکند او لحظاتی
دیگر قائم اعظم را به جهان اسلام تقدیم خواهد کرد.
نرگس آرام
و صبور زمزمه می‌کند « والعصر ان الانسان لفی خسر...»
همه چشم‌ها
به نرگس دوخته شده، عصاره جهان هستی، با اوست. حکیمه دل‌نگران دست‌هایش را می‌گیرد
و لحظاتی بعد عزیزی از تبار فرزندان زهرا (س) قدم بر خاک گذارد و در آغازین لحظه
زندگی لب به سخن گشود. « سپاس خدای را که پروردگار عالمیان
است و سلام و صلوات خدا بر محمد و خاندانش باد. ستمگران گمان بردند که حجت خدا نابودشدنی
است، اگر به ما اجازه سخن گفتن داده می‌شد، شک و تردید مردم درباره ما از بین می‌رفت.»
صدای صلوات
اهل خانه به آسمان بلند شد. امام حسن عسگری سر بر سجده نهاد و فرمود: «سپاس خدای
را که مرا زنده نگه داشت تا فرزند و جانشین مرا به من نشان دهد.»
اشک شوق از
چشمان نرگس جاری شد. آرامش بستر را تاب نیاورد؛ برخاست. مهدی (عج) را در آغوش گرفت
و به صورت نورانی فرزند نگریست. کاش ام الائمه اینجا بود، کاش زینب (س)، منتقم آل
محمد (ص) را می‌دید. کاش مهدی (عج) نیز
چون حسین لحظه‌ای در آغوش رسول خدا (ص) آرام می‌گرفت.
آن شب ندائی
از عرش برخاست. «بقیه الله خیر لکم ان کنتم مؤمنین.»
