مـَـهــدی یــــ85ـــار

درس بزرگ امام شناسی از "امّ الائمة (س)" :

درمورد لفظ "امام" و ژرفا و معنای عمیق آن حرف زیاد زده شده...
آنقدر بسیط و پرمفهوم است که باید در تبیین آن کتاب ها نوشت و منبرها رفت...البته هر تلاشی هم بشود ، "بحر در کوزه" نمی گنجد و با کلام ناقص ما ، به قولی حق مطلب ادا نمی شود...
اما برای فهم مسئله کافی است پای درس امام شناس اعظم ، امّ الائمه ، حضرت صدیقه طاهره (س) نشست تا در یک جمله ی چند کلمه ای پرده بردارد از "امام" و جایگاهش و "مأموم" و وظایفش...
امام را به کعبه تشبیه می کند و وجه شبه را مرکزیت او و گرد آمدن مردم به دور او ، تعریف می کند.
امامی که همچون کعبه باید همه باهم ، یک صدا و متحد به سویش رفته و دور او جمع شد و طواف کرد او را...
امام ، کعبه ...

امروز ، بزرگ روزِ آغاز امامت "کعبه ی دوازدهم" است و از امروز کعبه ی امّت ، مـــَـــهـــــدی (عج) است...
امامی که باید برویم به سمتش ، نه آنکه منتظر باشیم او به سوی ما بیاید ... من نمی گویم مادرش فرموده...
 الان 1174 سال است که مهدی (ع) کعبه است ، اما کعبه ای تنها و کعبه ای که کسی به سوی او نمی رود...
همه سر جای خود نشسته و گه گداری فقط می گوییم : " مهدی بیــــا ، مهدی بیــــا... "
 تو بیا ، ما سر زندگی مان هستیم ، اگر می خواهی خودت بیا...با ما کاری نداشته باش...
دعایمان شده "اللهم عجّل..." و از خدای مهدی انتظار تعجیل داریم...یکی نیست بگوید ، خودتان "عَجِّل" ، خودتان عجله کنید...شمایید که باید به حج بروید ، ای امّت مهدی...
شمایید که باید دریابید مهدی را...شمایید که باید "بشوید" آنچه باید..."بشوید" و "بروید" به سمتش و پایان دهید این غیبت را...