منعکس شده در:
بی همگان به سر شود ، بی تو به سر ... بی تو به سر ؟! صبر کن شاعر ، دست بردار از شاعرانگی هایت... بی او هم دارد به سر می شود.نمی بینی مگر ؟! و اصلاً همه ی درد همین است ، همین جاست.همین جا که برایمان شب می شوند روزها ، بدون او...روشن می شود روزها بعد از شب ها ، بدون طلوع او.همینجا که دارد به سر می شود ، بی «او»
برای بعضی فرقی نیست بین "زنده بودن" و "زندگی کردن".«زندگی» را همان نفس کشیدن ترجمه می کنند و به همین که زنده اند راضی اند.اما برای کسی که بخواهد از این نفس کشیدن و "زنده بودنش" برای "زندگی کردن" بهره بگیرد و فراتر از سایر مخلوقات خدا رفتار کند ، مهم است که زندگی چیست؟از کجاست؟برای چیست؟به کجا خواهد رفت؟اصلاً هدف از بودنش چیست؟
برای کسی که نخواهد شبیه سایر موجودات فقط بخورد و کار کند و بخوابد و یا به تعبیری کار کند که بتواند بخورد و بخورد که بتواند کار کند ، سؤال است که سوای از این روزمرگی ها ، فراتر از این عادت ها ، کارش چیست ، بارش چیست و در یک کلام ، «وظیفه» اش چیست ؟!
جهت مشاهده تصویر در اندازه اصلی ، اینجا کلیک کنید
وقتی در زمستان به سر می بری ، اما زوال و پایان آنرا حس میکنی و صدای پای «بهــــــــار» را میشنوی ، دیگر سرمای زمستان تحملش آسانتر میشود برایت و اصلاً وقتی خنکای بهار را تن نحیفت حس کرد ، شوق آن دیگر مجال عرض اندام به سرمای زمستان نمیدهد و روسیاهی می ماند برای زمستان با همه ی سفیدی اش...دیگر سخت نیست برایت تحملش ، اصلاً لذت بخش میشود! زمستان را میگویم ، رفتنش را و آمدن بهار را میگویم...
جهت مشاهده تصویر در اندازه اصلی ، اینجا کلیک کنید
می گویند یا دیده نمیشوی ، یا دیده میشوی و شناخته نه...
در هر حال فرقی به حال چشمان من
نمیکند.در هر حال مشکل از چشم است.از چشم من.از من...
پس از طرح " تقدیم به صهیونیست ها " و نمادگراییِ استخراج مهمترین شعار انقلاب اسلامی و بزرگترین وظیفه جمهوری اسلامی ، یعنی "پیروزی نهایی مسلمانان و بحث موعودگرایی" ، از نماد «الله» پرچم ، این بار از زاویه ای دیگر به پرچم مقدس کشور عزیزمان ، ایران اسلامی ، می نگریم...
عجیب است...
عجیب زمانه ای
است ، روزگار ما...
عده ای آن طرف
دنیا نشسته اند و اول و آخر دنیا را تعیین میکنند و دم از پایان دنیا و آخرِ زمان
می زنند.
عده ای به
دنبال پناهگاه و قلّه کوهی می گردند که از طوفان ها و مصیبت ها در امان باشند...
عجبم از آنها
نیست.
عجبی ندارد اصلاً...کشتی
ندارند خُب ، بندگان خدا .چه کنند؟!
جهت مشاهده ی تصویر در اندازه ی اصلی ، اینجا کلیک کنید
«...اساسا انتظار به معنای اعتراض است. انتظار به معنای «نه» گفتن است به آنچه که هست. اعتراض به وضع موجود و لحظه شماری برای یک انقلاب عظیم. اگر کسی به وضع موجود اعتراض ندارد، انتظار چه را می کشد ؟ اعتقاد به ظهور باید در شخص اثر مثبت داشته باشد. یعنی فرق باشد بین کسی که به مهدی اعتقاد دارد و کسی که اعتقاد ندارد. اگر تو، تفاوت احساس نکنی با کسی که به انتظار اعتقادی ندارد یکی هستی. دوران انتظار سرشار از مسئولیت است. دوران اعتقاد و عمل به آن است. این عمل است که ارزش دارد نه فکر. انتظار به این معناست که آقای مبارز، خانم مجاهد، اگر تو در راه آزادی مردم کشورت کوشش کردی، اگر در لحظه لحظه ی عمرت با رژیم های استبدادی و زورگو جنگیدی، اگر برای سربلندی و آزادی و آگاهی این ملت زجر کشیدی، شکنجه شدی، سختی کشیدی و حتی کشته شدی، بدان که زحمات تو بیهوده و ناقص و ابتر نخواهد ماند. حق با توست و زحمات تو در راه آزادی توده و خلق نیست و نابود نخواهد شد.
بالاخره کسی می آید که در همین دنیا زحمات تو را کامل می کند و آن را ادامه می دهد، تا پیروزی نهایی حاصل شود. اگر در کنج زندان لبانت را دوختند، شکنجه ات دادند و آتشت زدند، مطمئن باش که در این دنیا کسی می آید که انتقام تو را خواهد گرفت. با شمشیر علی و بیرق محمد، داد همه ی آزادی خواهان را از بیدادگران تاریخ خوهد گرفت و اول از همه همچون جد بزرگش علی...»
لطفاً منتظر بمانید...
جهت مشاهده ی تصویر در اندازه ی اصلی ، اینجا کلیک کنید
«اثر برگزیده بخش تحلیل و یادداشت مسابقه وبلاگ نویسی سایت سید علی» (لینک)
اندازه اصلی تصویر ؛ دانلود
نان و
پنیر سفره ی افطارم از شما
آه
و نگاه و ضرب دل زارم از شما
آهنگ قلب
بی رمق و هق هق گلو
العفو
و آه و چشم گهربارم از شما
ماه خدا
رسید و مَهَم پشت ابرها
پنهان
شدی و غصّه و غم دارم از شما
