أ أدخل یا حجة الله ؟!
اجازه هست وارد شوم ای نازنین ، به آستانت ؟!
میدانم.میدانم نالایقم.اقرار میکنم که شایسته ی اذن نیستم اما "فَاِنْ لَمْ اَکُنْ اَهْلاً لِذلِکَ ، فَاَنْتَ اَهْلٌ لِذلِکَ"
میدانم روسیاهم اما مگر می شود کسی اذن دخول را از باب جوادت بخواند و راه نیابد به حریمت ؟!
اصلاً به محض اینکه جوادت را واسطه میکنم ، خود را در صحن جامع کرامت و لطف رضوی ات پیدا کرده و خیره خیره به تلألؤ گنبد نورانیت ات قدم از قدم بر می دارم به سمت ملکوت...
از همین سلام اول راهی میشوم و می آیم...
منعکس شده در:
بی همگان به سر شود ، بی تو به سر ... بی تو به سر ؟! صبر کن شاعر ، دست بردار از شاعرانگی هایت... بی او هم دارد به سر می شود.نمی بینی مگر ؟! و اصلاً همه ی درد همین است ، همین جاست.همین جا که برایمان شب می شوند روزها ، بدون او...روشن می شود روزها بعد از شب ها ، بدون طلوع او.همینجا که دارد به سر می شود ، بی «او»
برای بعضی فرقی نیست بین "زنده بودن" و "زندگی کردن".«زندگی» را همان نفس کشیدن ترجمه می کنند و به همین که زنده اند راضی اند.اما برای کسی که بخواهد از این نفس کشیدن و "زنده بودنش" برای "زندگی کردن" بهره بگیرد و فراتر از سایر مخلوقات خدا رفتار کند ، مهم است که زندگی چیست؟از کجاست؟برای چیست؟به کجا خواهد رفت؟اصلاً هدف از بودنش چیست؟
برای کسی که نخواهد شبیه سایر موجودات فقط بخورد و کار کند و بخوابد و یا به تعبیری کار کند که بتواند بخورد و بخورد که بتواند کار کند ، سؤال است که سوای از این روزمرگی ها ، فراتر از این عادت ها ، کارش چیست ، بارش چیست و در یک کلام ، «وظیفه» اش چیست ؟!
جهت مشاهده تصویر در اندازه اصلی ، اینجا کلیک کنید
منعکس شده در:
عمارنامهامشب شب شادباش گفتن به انسان هایی است از جنس «بهشت»...بهشتی که افتخار دارد زیر قدومشان باشد...
امشب شب تبریک است.تبریک به مخلوقاتی که صفات زیادی از خدا را برایمان نمایان کردند در وجود خودشان...
اما در این بین صدای تبریک به جمعی از این فرشته های بهشتی از آسمان ها می آید...
فرشته هایی که ادا کردند حق کلمه ی «مادر» را به حق ...
مادرانی که الگویشان زهرا بود و ام البنین وار پسر بار آورده و در کربلای زندگی شان "امّ وهب" بودند...
امروز پروانه های پر درآورده از دامان این فرشته ها ، در آسمان خوبی ها قهقهه ی مستانه می زنند و تبریک میگویند روز مادر را...
مبارکتان باد ، این مادری تان... مبارک تان باد.
منعکس شده در :
"ان شاالله عاقبت بخیر بشی پسرم ، ان شاالله پیر بشی عزیزم..."
"وایسا وایسا ؛ مادر من ، عزیز من ؛ درست دعا کن خواهشاً ...
من میخوام تو جوونی عاقبت بخیر بشم...من میخوام..."
گفت و شنودشان این روزهای آخری از این دست بود...
انگار بال هایش درآمده بود و آماده بود برای پرواز.اما پاهایش بند بود.بند در دل.دل مادر...
برای پرواز فقط پاکندن از دل مادر و دل کندن مادر را کم داشت...
منعکس شده در :
تمام عشقمان این است که «مادر» صدایش کنیم.لیاقتی نیست از سوی من ، اما کرامتی هست از سوی او و اجازه ای ، که «مادر» خطابش کنم...
اصلاً مگر نه اینکه در زیارت ایشان آمده "السَّلَامُ عَلَیْکِ یَا أُمّ الْمُؤْمِنِینَ" ؟! پس اجازه دارم بگویمش ؛ "مادر"...
میگویم مادر.اما وظیفه فرزندی را چه کنم ؟! غیرت و تعصب پسر به مادر را ؟!
مگر میشود پسری بشنود که به مادرش بی احترامی شده و بی تفاوت باشد ؟! مگر می شود ساکت نشست در مقابل ظلمی که به «مادر» شده ؟! پس چه کنم ؟!
جهت مشاهده تصویر در اندازه اصلی ، اینجا کلیک کنید
امام خامنه ای (مدظله العالی)
If they make any such move , the Islamic Republic of Iran
will raze Tel Aviv and Haifa to the ground.
IMAM KHAMENEI
«حماسه» را لغت نامه ها «شجاعت کردن/دلیری کردن» معنا کرده اند...
امام جامعه حماسه خواسته از امت خویش...
امامی که غم را در چشمانش میشود حس کرد...غمی که نشاندند در چشمانش ، سال گذشته... غمی که...
اما این امام ، امتی دارد بی نظیر... و از این امت طلب شجاعت و دلیری دارد...خواستار «حماسه» است ...
از امتی که سابقه ای درخشان دارند در خلق حماسه...
و امسال هم باید خالق حماسه باشند ، حماسه ای از جنس 9 دی ، حماسه ای در سیاست ، در اقتصاد...
امام خامنه ای (مد ظله العالی)
از کارهای قشنگ لحظه ی تحویل سال ، دعا کردن است...
و چه دعای قشنگی ؛
بارخدایا... حَوِّل حالنا اِلی اَحسَنِ الحال...خدایا ، بهترین حال...
جهت مشاهده ی تصویر در اندازه اصلی ، اینجا کلیک کنید
نیاز به «امام» ، یک نیاز فطری و درونی است.
نیازی که خدا در وجود ما نهاده...مانند تشنگی.که یک نیاز است.
و خدای حکیم ما برای هر نیازی پاسخی قرار داده .برای تشنگی ، «آب» و برای هر نیازی ، جوابی...
اما احساس عطش و نیاز به «امام» چه ؟! جوابش چیست؟! «آب حیات» کجاست؟!...
